Maandag, het weekend zit erop en voor veel mensen start de werkweek weer. Voor mij geen werkweek helaas. Wel op tijd opstaan en mee in het ritme van het gezin. De kinderen naar school, man naar zijn werk en dan?Wat ga ik doen?
De feestrestanten opruimen, sporten, solliciteren, huishoudelijke zaken, koffie drinken met vriendin of ... Deze ochtend start ik met een yoghurt ontbijtje met granola en een kop thee. Ondertussen check ik mijn 'social apps' en realiseer ik me dat ik al lang niet meer geschreven heb. Tijd voor een blog!
Mijn beloning
Het is Blue Monday. Meestal heb ik daar geen last van.Ook niet nu ik thuis zit. Het is koud en de zon schijnt uitbundig. De kinderen hadden vanmorgen na aankomst op school pech met hun fietsen. De een zijn fietssleutel kwijt, de ander haar remblokjes strak op het voorwiel waardoor het wiel niet meer draaide. Toch een voordeel dat ik niet direct weg hoef om aan het werk te gaan. In alle rust probeer ik de oudste te troosten en zoeken we samen naar zijn sleuteltje. Als de les begint, stuur ik hem de klas in en zoek alleen verder. Een paar minuten later houd ik triomfantelijk zijn sleutel omhoog in de klas. Een lach van oor tot oor beloont mijn zoekactie.
Wat mis ik?
Het voorwiel van dochterlief haar fiets krijg ik na enige krachtinspanning weer draaiende en zo fiets ik voldaan naar huis. Ik denk nog even terug aan de vraag die ik op school kreeg van een juf en MR lid. Ze heeft mijn hulp en communicatiekennis nodig en vroeg of ik daar tijd voor heb. Dat heb ik zeker. Daarnaast is het leuk om te doen. Mijn steentje bijdragen, zinvol bezig zijn en me nuttig voelen zijn zaken die ik mis nu ik geen deel uitmaak van het werkproces.
Netwerken werkt
Zo merk en zie ik regelmatig dat mijn netwerk 'werkt', alleen is 'de baan' er nog niet uitgekomen. Jaja, geduld is een schone zaak, ik weet het. En ik wil zo graag weer mijn handen uit de mouwen steken, hersenen laten kraken en contact met collega's om samen naar een doel werken. Ik kan niet wachten tot het zover is!
