Het rommelt al bijna 2 jaar in ons team. Hoe ziet de toekomst eruit? Wat doen we dan voor werkzaamheden? En met welke mensen? Lang is de weg. De toekomst schuift op. De onduidelijkheid en onrust groeien. Collega’s zoeken elkaar op en steunen elkaar waar mogelijk. De onderlinge band wordt hechter. We begrijpen elkaars gevoelens en emoties maar al te goed.
Na deze lange periode van onzekerheid ging gisteren de kogel door de kerk. Mijn functie vervalt per 1 januari. 14 dienstjaren en zo eindigt het. Verbijstering, ongeloof en verdriet wellen op. Bij mij en andere boventallige collega’s. En ook bij collega’s die mogen blijven. Zij nemen het zelfs voor ons op.
Een vraag en antwoord spel speelt zich af tijdens de gezamenlijke bijeenkomst. Het gaat grotendeels aan me voorbij. De middag is een waas van stemmen, tranen, boosheid en uiteindelijk ook een lach. Na de vervelende boodschap luchten we ons hart samen, als team. Met een drankje en hapje erbij keer ik langzaam terug op aarde.
Dank je wel lieve collega’s! Fijn dat ik deel uit mocht maken van dit team.
